Onlangs schreef ik een blog over onze denkverslaving. In de intro noemde ik ook enkele andere verslavingen, zoals iedere 18 seconden op je telefoon kijken of ’s avonds ‘gewoon een wijntje móeten drinken’.
Ik heb het dus niet over grote, serieuze verslavingen. Daar weet ik verder ook niet zoveel van. Nee, ik wil het hebben over al die ‘kleine’, makkelijk te verantwoorden verslavinkjes die misschien iedereen wel heeft. Want: ‘Wat is er nou mis met een biertje bij het eten?’.
Omdat ongeveer iedereen het doet en de gevolgen niet zo verstrekkend zijn als bij een, laten we zeggen, heroïneverslaving, vinden we er meestal niet zo heel veel van. Het is daarbij vaak ook niet súperduidelijk dat het om een verslaving gaat.
En dus vertel je jezelf gewoon dat je ‘best een dag zonder kunt’. Et voilà, let’s go Diego!
Lekker drie uur scrollen op insta, 't zestiende bakje koffie erin en laat die fles Chardonnay maar komen!
Maar ergens weet je dat je jezelf voor de gek houdt.
Verslaafd zijn is niet chill
Misschien zijn (of lijken) de gevolgen van al die kleine verslavingen niet zo groot, ze zitten ons wel degelijk in de weg. Want je kunt wel vínden dat je er niet zo’n last van hebt, ’t geval blijft dat je een klein beetje in paniek raakt zonder je peuk, koffie of mobieltje.
Zoals de term ‘verslaafd’ al aangeeft: je hebt jezelf tot ‘slaaf’ gemaakt van iets. En dat betekent minder vrije wil en dus uiteindelijk: minder chill.
"Maar ik wil meer chill"
Toen ik de afgelopen week mijn kind aan het ‘uitlaten’ was in het bos, gaf ik mezelf de taak een manier te vinden om met mijn eigen verslavingen te dealen. Zo ben ik verslaafd aan (na)denken, koffiedrinken en zijn er genoeg dagen dat ik echt veel te veel op mijn telefoon kijk.
Ik kwam uit op iets heel simpels.
De Unchain Thyself Tool v1.0
De eerste stap is het in kaart brengen van je verslavingen (wel eerlijk zijn hè, zuipschuit :p).
Vervolgens stel je jezelf iedere keer dat je wilt grijpen naar één van die verslavingen een hele simpele vraag:
“Wat zijn de alternatieven?”
Het antwoord zal steeds heel eenvoudig zijn. Stel, je wilt je telefoon pakken terwijl je op de bus staat te wachten. “Amai, dat was één van mijn verslavingen”, besef je.
Je stopt even... Wat zijn de alternatieven?
“Ah! Om me heen kijken, naar de analoge wereld.”
En dus zie je een boom en een oma die de straat oversteekt.
Waar een deur dichtgaat...
In het begin is het even onwennig, maar al snel merk je de voordelen.
Zo geeft het niet pakken van je telefoon je een moment om even stil te staan bij iets. Of om überhaupt (weer) rust te ervaren. En voor je het weet heb je een nieuw idee of een originele gedachte.
Het klinkt misschien corny, maar je opent nieuwe deuren als je de verslavingsdeur even dichtgooit.
Drempeltje
Wat je doet met deze ‘tool’ is het plaatsen van een drempel vóór je peuk/pilsje/playstation. Beetje bij beetje maak je je gedragspatronen hierdoor minder ‘patronig’.
Die vijfbaanse snelweg die zich nu bevindt tussen ‘avondeten’ en ‘wijntje’ krijgt er ineens een ventweg bij. Een dag later bouw je een aquaduct en op dag drie een luchtbrug.
Langzaamaan krijgt die snelweg steeds minder banen en na verloop van tijd is er misschien wel geen connectie meer tussen ‘avondeten’ en ‘wijntje’.
Dat wijntje is het punt niet
Wil dat zeggen dat je geen wijn meer kunt drinken tijdens het avondeten, nooit meer op je telefoon mag kijken of ’s ochtends niet meer kan genieten van je lievelingsfrappuccino? Don't worry.
Het enige wat je doet, is jezelf de kans geven om op ieder moment datgene te doen wat daadwerkelijk goed voelt. Zonder allerlei ballast vanuit het verleden, zonder al die patroontjes.
Fris, met steeds weer een keuze in plaats van een moeten.
En die vrijheid is eigenlijk... best wel verslavend.
Comments