Soms gaat alles helemaal lekker. Je vindt je werk leuk, bent blij met de mensen om je heen, geniet van je huis en tussendoor fantaseer je een beetje over het maken van een of andere rondreis naar een heel chill land. En dan gebeurt er iets. Je auto start niet terwijl je haast hebt. Iemand op straat is onaardig tegen je. Of de ketchup is alwéér op.
Van ’t een komt ‘t ander
Het hoeft helemaal niet iets groots te zijn, maar dat ene dingetje kan ervoor zorgen dat je in je hoofd een stapje maakt. Een stapje richting: waarom heb ik dit nu weer? Of: wat is er toch mis met mensen?
Vervolgens maak je een extra stapje. Dan kunnen we denken aan dingen als: ‘’WTF, echt alles wat ik heb flikkert uit elkaar” of “Iedereen is gek, waarom zou ik nog moeite doen voor iemand?”. Zomaar wat voorbeelden, maar ‘t punt is dat dat we er soms uitermate goed in zijn om onszelf vanuit het niets de put in te lullen.
Well, that escalated quickly
Het lastige is alleen dat we dit meestal niet zo in de peiling hebben. Sterker nog: we geloven dat wat we denken wáár is. We belanden vrij snel in een alles-is-klote-mindset en gaan onbewust op zoek naar een bevestiging van deze alles-is-klote-theorie.
De dingen die we op onze weg tegenkomen, beschouwen we vanuit deze nieuwe theorie. Dit leidt tot leed bij jezelf, maar kan ook voor anderen consequenties hebben. Het is niet per se supergezellig om in de buurt te zijn bij iemand die in zo'n bui verkeert en een conflict zit in een klein hoekje. Vanuit de alles-is-klote-mindset is er namelijk best wel wat mis aan/met de ander en de kans bestaat natuurlijk dat dit medegedeeld wordt. En dan wordt het allemaal nóg iets minder gezellig.
Je moet het maar doorhebben
Dit alles is eigenlijk vrij eenvoudig in de hand te houden. Er is iets heel simpels voor nodig: doorhebben dat je in een negatieve bui zit EN vervolgens besluiten dat wat je denkt met een aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid gelul is. En ja, dat nog best lastig zijn. Want op de een of andere vreemde manier is het ergens wel lekker om in zo’n bui te blijven hangen.
En zit er ook niet een kern van waarheid in wat je tijdens je rotbui denkt? Misschien wel. Maar spreek met jezelf af dat je je ‘problemen’ pas weer analyseert als je in een constructieve, positieve bui bent. In 99,9% van de gevallen leidt dit tot andere (fijnere!) resultaten. Eigenlijk ben je nu even niet voor rede vatbaar.
Het probleem is het probleem niet
Iemand die vastzit en/of baalt heeft een heel andere prioriteit dan hij of zij denkt. Je problemen zijn niet de dingen waar je over nadenkt. Je perceptie is je probleem. Dáár moet de focus naartoe; naar het managen van je staat van zijn.
De enige vraag die je jezelf hoeft te stellen is dus: hoe krijg ik mezelf mentaal weer back on track? Heel vaak helpt even naar buiten gaan al. Of ga sporten als je iets meer tijd hebt. Yoga en meditatie zijn vaak ook een goed idee, hoewel de overstap van "alles is klote" naar je adem tellen op een kussen misschien als ietwat lastig ervaren wordt.
Het maakt niet uit, verzin je eigen manier. Maar wat je op momenten als deze vooral niet moet doen, is jezelf serieus nemen.
Comments