Eerlijk is eerlijk: ik ben nooit zo’n fan geweest van het woord ‘discipline’. Voor mij stond het voor iets in de trant van: jezelf dwingen stomme dingen te doen voor een stom resultaat. Zo kon je vroeger op school heel erg je best doen voor een bepaald vak en daardoor een 8 of een 9 halen. “Maar wat heb ik daaraan?”, dacht ik al snel. Dus ging ik voor de titel ‘luie scholier’ en haalde zoveel mogelijk 6-jes. Of eigenlijk: 5,5-en. “Een 6 is een half punt te hoog”, zei ik dan best wel cool.
Maar school stopt een keer
Het duurt vrij lang, maar op een gegeven moment mag je school verlaten. In mijn geval betekende dit dat ik – na enige omwegen – voor mezelf ging werken. En dan werkt lui zijn nét iets minder goed.
Het klinkt misschien gek, maar dat veroorzaakte bij mij behoorlijk wat frictie. Immers, ik werk voor mezelf om vrij te kunnen zijn; ik wil m’n eigen keuzes maken en werken aan dingen waar ik blij van word. Werken van 9 tot 5 omdat we dat "nu eenmaal zo doen" doet dan nogal vreemd aan. Draait het, after all, niet om de output i.p.v. de input?
Nee, dat ruikt allemaal naar ‘discipline’ en daar geloofde ik niet in, toch?
Mijn eigen model
Dus ging ik aan de slag met mijn eigen how-to-work-model. Ik kwam uit op een vorm waarbij ik vanuit ‘ouderwetse’ discipline werkte aan opdrachten en administratieve zaken. Niet zeuren of teveel nadenken, gewoon doen wat de bedoeling is. De overige zaken die meer te maken hadden met mijn bedrijf an sich– zoals het binnenhalen van een leuke opdracht of het schrijven van een blog – deed ik wanneer ik tijd en inspiratie had.
En dat, lieve mensen, werkt echt voor geen meter. Want als je the perfect moment afwacht om aan iets te werken dat wél-belangrijk-maar-niet-urgent is, werk je er vijf middagen per jaar aan. Want tijd en inspiratie heb je niet, die máák je. Cliché en irritant, ik weet het. Maar toch de realiteit waarmee ik te maken kreeg.
Toch maar regular gaan dan?
Crisis in de boardroom dus, want hoe geef ik nu vorm aan de ontwikkeling van mijn bedrijf? Moet ik dan toch het old school werkmodel hanteren en super gedisciplineerd om 8:00 in de file gaan staan? Lekker vijftig uur per week achter een scherm zitten en een mooie laptopbochel inbouwen in m’n rug? Is dat hoe je het bedrijf van je dromen creëert?
Hmm...
Het bleef onlogisch voelen en gedurende een vrij lange periode bleef ik hiermee worstelen. Tot ik op het punt kwam dat ik me afvroeg of ik misschien niet een vreemde definitie had van discipline. Kon discipline ook iets anders zijn dan je willoos overgeven aan door anderen bedachte structuren?
Discipline v2
Ik wikte wat, woog heel eventjes, en wist al snel waar discipline wat mij betreft dan wél voor stond:
Weten wat goed voor je is. Doen wat goed voor je is.
Heel eenvoudig, zeer doeltreffend. Zo weet ik bijvoorbeeld dat ik me goed voel als ik sport, mediteer, goed eet en werk aan dingen/projecten die ik belangrijk vind.
En heel vaak – maar echt héél vaak – ben ik geneigd dat allemaal niet te doen. Dan vind ik dat ik wel een filmpje heb verdiend ‘s avonds. Dat ik deze blog ook morgen kan schrijven. En dat alle muffins die er maar zijn op aarde eigenlijk aan mij toebehoren. En mediteren of hardlopen... Bestaat er iets saaiers?!
Comfort... ’t Is me wat hoor
Maar één ding is me bijzonder duidelijk geworden. Namelijk dat comfort – de bank, koekjes, films – heel vaak allesbehalve comfortabel is. Chillen op de bank is pas lekker als je een stuk hebt gerend. En die film wordt echt stukken leuker als je een stap hebt gezet met je bedrijfsplan.
Dit besef maakt dat discipline opbrengen voor mij een stuk minder... discipline vergt. Want uiteindelijk wil ik me gewoon goed voelen. En als ik weet dat koekjes daar niet toe leiden en het werken aan mijn bedrijf wél, dan wordt dat laatste een stuk aantrekkelijker.
Schop jezelf blij
Dit betekent niet dat alles 100% vanzelf gaat en mijn dagen een aaneenschakeling zijn van momenten van pure gelukzaligheid. Wat het wél betekent is dat ik een manier heb gevonden om mezelf onder m’n reet te schoppen en steeds weer te beseffen dat die schop het beste idee van de dag was.
Commentaires