Deze blog post is het resultaat van een ingestuurde vraag binnen de rubriek "Gooi me de blog op" (GMDBO).
Ook iets insturen? Check deze pagina.
-
"Hi Thomas,
Ik zag je oproepje voor ‘’gooi me op de blog’’ en ’t leek me wel leuk een vraag op te sturen.
Een jaar terug heb ik mijn baan opgezegd. Het klopte allemaal niet meer en ik was klaar met het fantaseren over een ‘ander soort leven’ en besloot het gewoon te gaan doen.
Aanvankelijk was dat geweldig. Het voelde zo vrij en als een verlossing. En de ideeën voor mijn ‘nieuwe leven’, mijn droomleven, bleven komen. Het werd steeds duidelijker voor me dat ik een eigen bedrijf wilde opzetten. Dus ik had zoiets van: dat komt wel goed, genoeg ideeën, genoeg enthousiasme om dingen te gaan doen.
Inmiddels zijn we een paar jaar verder en leef ik dit gedroomde leven op een bepaalde manier wel, maar op een andere manier helemaal niet. Ja, ik jaag de droom na, ben helemaal vrij, haal er iets van inkomen uit (maar wel te weinig om van te leven). Tegelijkertijd loopt het allemaal nog niet storm, liggen er nog 100 (soms grote) uitdagingen voor me en vind ik het moeilijk om vertrouwen te houden.
Het ene moment voelt het alsof ik goed bezig ben, het andere moment twijfel ik aan mezelf. Ben ik maar wat aan het doen? Klopt de richting wel? Hebben mensen die me (stilletjes) voor gek verklaarden misschien gewoon gelijk?
Ik weet het niet precies. Misschien gaat het top en hoort het er allemaal bij. En soms komt dat stemmetje op dat zegt dat ik loop te falen en krijg ik stress omdat ik te weinig resultaten zie.
Zoiets... Kan je hier iets mee?
Groetjes,
Faalhaas/Succesbeest"
-
Lieve Faalhaas/Succesbeest,
Het is een beetje jammer, maar zo ongeveer alle mensen die hun baan/’geregelde leven’ opzeggen om een droom of droomleven na te gaan jagen, komen in aanraking met de fase die je beschrijft.
Je zweeft tussen twee werelden, in een vaag en grijs gebied. Je profiteert niet van de zekerheden, het ritme en sociaal contact van een baan, maar ook niet, of te weinig, van de mooie dingen van het leven van je dromen.
Het voelt daardoor regelmatig als een lastig en enigszins uitzichtloos parket, waarbij je grotendeels of helemaal op jezelf bent aangewezen.
Want je moet alles zelf bedenken. Alles zelf doen. Alles zelf bepalen. En je weet niet of dat wat je vandaag doet de droom dichterbij gaat halen. Ondertussen verdien je (te) weinig geld en je beseft dat het de wereld eigenlijk geen reet interesseert wat je doet.
Het is jouw droom en zolang het geen uitgesproken succes is, kan het voelen als gekloot in de marge.
Gezellige wanhoop
Het ding is: je doet iets nieuws. En dat klinkt misschien leuk, fris en gezellig, maar het is vaak ook gewoon heel a-relaxt.
Toen je ‘ja’ zei tegen deze droom, was dat waarschijnlijk een grote stap voor je. En ergens voelde die grote stap misschien al als het halve werk. En hoewel dat klopt – die eerste stap is cruciaal – was het vooral het begin van een nieuw bestaan.
En dat nieuwe bestaan vraagt om nieuwe dingen. Om nieuwe invalshoeken, nieuwe ideeën en nieuwe manieren van doen. En daarmee eigenlijk: om een nieuwe versie van jou. En dat kan schuren en gepaard gaan met wanhoop en frustratie.
Want binnen dat nieuwe bestaan ben je eigenlijk nog een baby – okay, een kind misschien – die ontzettend veel moet gaan leren in en over die nieuwe realiteit.
Genieton...
Hierdoor gaan dingen misschien minder snel dan je zou willen.
Word je geconfronteerd met je eigen onzekerheden.
Ga je twijfelen aan jezelf of aan je product of dienst.
En besef je dat het hebben van weinig inkomen toch meer stress met zich meebracht dan je dacht.
Grote kans ook dat jouw droombeeld nog op allerlei manieren aan het uitkristalliseren is – in plaats van dat het gewoon een kwestie is van uitrollen en vamos.
En veel van deze dingen zijn helemaal niet leuk en in je hoofd kan het dan snel gaan van: ‘Dit gaat helemaal mis.’
Wat je snel uit het oog verliest, is het grote verhaal. Want je zet wel degelijk stappen. Bent wel degelijk aan het groeien.
Je bouwt namelijk het grotendeels onzichtbare fundament waarop jouw toekomst gebouwd kan worden. Maar omdat de resultaten niet meteen zichtbaar zijn, wordt het ongeduld in je wakker.
Unfollowing
Ontzettend veel van wat jij weet en kent is je door anderen aangeleerd. Voor een groot deel bestaan opgroeien, naar school gaan en werken uit volgen. Uit doen wat de bedoeling is; in de pas lopen en verwachtingen waarmaken. ‘’Lekker, Bertje, dit is exact wat we van je vroegen; hier is die sticker/een 9 op je rapport/loonsverhoging/promotie.’’
Op het moment dat je besloot te gaan voor jouw bedrijf/droom, ging deze ‘volgvlag’ op halfstok. Of eigenlijk ging ‘ie helemaal niet meer op.
Je werd een unfollower, die zichzelf ging volgen.
En helaas, dat vraagt om een turbo boost megaklapper op het gebied van persoonlijke groei die soms wat tijd nodig heeft – wat meer dan jou uitkomt waarschijnlijk.
Geef me hoop, chatbot
Voor mijn vorige blog post vroeg ik ChatGPT om wat input, dus laat ik dat nu weer doen. Je situatie doet me namelijk denken aan het sneeuwbaleffect, dus ik vroeg de bot om dit fenomeen te omschrijven.
Het antwoord:
Een sneeuwbaleffect is een concept dat wordt gebruikt om een proces te beschrijven waarbij iets klein of onbeduidends groeit en zichzelf versterkt naarmate het zich voortbeweegt. Het idee is vergelijkbaar met het beeld van een sneeuwbal die van een berg rolt en steeds groter wordt naarmate het meer sneeuw opraapt en rolt.
Het mooie aan deze definitie vind ik het stukje: “iets kleins of onbeduidends’’. Want dat is precies hoe het vaak voelt, maar niet wat het is.
Met honderdduizend kleine stapjes in een bepaalde richting kom je wel degelijk ergens. En wat lang voelde als onbeduidend werk, krijgt ineens momentum.
Ga door als je doorgaat
Mijns inziens is het dan ook vooral belangrijk om te blijven denken en handelen vanuit die droom, zónder blind te zijn voor wat zich gaandeweg aandient. Want soms veranderen wijzelf of dromen en ‘klopt’ dat ene bedrijfsidee simpelweg niet meer. Stop met dingen waarvan je weet dat je ermee moet stoppen.
En: ga door met dingen waarvan je weet dat je ermee door moet gaan.
Ga niet hopen, vrezen, beven, wachten, rondvragen, pleasen, informeren, uithoren.
Doe het. Neem de beslissingen die nodig zijn om het te laten lukken.
En onthoud dat er geen betere leerschool is dan die van de faalhazerij. Dus iedere keer als je je een faalhaas voelt, besef dan dat je iets groots leert. Iets waar je van profiteert – en iets dat accumuleert.
Een mooie quote om in je achterhoofd te houden, komt van ene Mary O’Malley. Ik kan haar verder ook niet, maar vond deze uitspraak heel vet:
"What's in the way is the way."
Met andere woorden: juist in het 'ding' waar je op dit moment tegenaan loopt of mee worstelt, zit de les die je nodig hebt om vooruit te kunnen.
Voor je muur
En ter afsluiting nog wat inspo quotes die je aan de muur kunt hangen voor als je even motivatie nodig hebt. Want grote kans dat er nog genoeg momenten komen waarop je het even niet ziet zitten, weer gaat twijfelen aan alles en iedereen en je afvraagt of je die handdoek niet beter in een random ring kunt pleuren.
Herken het als dit gebeurt en probeer je er niet teveel door te laten meeslepen. En zoek de inspiratie en motivatie weer op, bijvoorbeeld met filmpjes, boeken, meditatie, sport, enzovoorts.
Of staar even naar deze quotes als je een motiverende reminder nodig hebt:
“Many of life's failures are people who did not realize how close they were to success when they gave up.”
(Thomas Edison, lang geleden)
“You’re 90% done. Congratulations! You only have 50% left.”
(Tim Ferriss op Twitter/X)
“Zullen wij een sneeuwpop maken?”
(Anna van Arendelle, 2013)
(Bron gebruikte foto: Pauline Bernfeld, Unsplash)